Epigrammatum Anthologia Palatina, 2 Bde. zsm.

Aus der Bibliothek von Prof. Wolfgang Haase, langj�igem Herausgeber der ANRW und des International Journal of the Classical Tradition (IJCT) / From the library of Prof. Wolfgang Haase, long-time editor of ANRW and the International Journal of the Classical Tradition (IJCT). - 2 von 3 B�en. - Bd. 1: Buchschnitt gesprenkelt, Bleistifteintrag auf Vorsatz, stockfleckig, Bd. 2: leicht berieben, Buchschnitt gesprenkelt, Bleistifteintrag auf Vorsatz, teilweise stockfleckig, Seiten stark angegilbt. - Bd. 1: PRAEFATIO. Qua re factum sit ut Anthologia epigramma tum nunc demum prodeal diverso a plerisque hujus Bibliotheca; voluminibus ornatu, editionis Variorum instar (quod genus olim erat in deliciis), exponere liceat longiore forsan narratione, sed ingenua. Jam tricesimus agitur annus ex quo Firminus Didot veterum scriptorum graecorum collectionem amplissimam coepit moliri, minime sane oblitus aut negligens versiculorum illorum qui totum monumentum, velut hedera aut clematitis ingentem platanum ab imo trunco in ultimos usque ramulos corymbis et flosculis vestit. Imo singularem favorem fortunae in his ter centum poetarum reliquiis expertus et sibi gratulabatur et orbi literato, quod ille ipse vir, quem unanimi omnes suffragio ad rem gerendam delegissent, elegantiarum arbiter idem et exemplar, omnigena doctrina spectabilis Boissonadius opus summe varium, duodeviginti ferme saecula antiquitatis complexum in sese receperat edendum. His auspiciis praeclarissimis adornari coepta est Anthologiae nova editio anno MDCCCXXXVL Nec latine vertendi quae Ilugo Grotius nondum cognoverat epigrammata bis mille negotium recusavit vir eximius et exquisitarum rerum plenissimam annotationem texebat. Quam cum videret et admiraretur Firminus Didot, enixe obsecravit Boissonadium ut justum et quodammodo perpetuum commentarium scribere ne dedignaretur, quem lectorum omnium et plausu exceptum iri augurabatur et commodo fore summo, plurima quippe in poematiis res hodie minus cognitas saepissime tangentibus non satis intellecturorum nisi explicationis aliquid subministraretur. Sed nullo modo, prece nulla permoveri poterat vir immortalis ut sua manu exararet et Didotum typis describere juberet quae jam ab aliis recte dicta essent et bene exposita : nova modo et sua daturum; aliena qui desideret, aliunde huic esse petenda; in notis ea libris prostare. Atqui non poterant in difficilioribus tot numero locis necessaria ad interpretationem praeteriri, dum vicini loci in exquisitis philologicae et literariae doctrinae cuppediis luxuriarent. Ita evenit ut tum quidem res faustissimis avibus inchoata et jam multum provecta, subito abrupta omitteretur. Quod quum aegerrimo animo ferre Didotum viderem, anno MDCCCXXXIX literis adii Fridericum Jacobs, cujus ut alii omnes summam humanitatem ita ego paternum in me animum gratus usque recordabor. Respondit � sospitator Anthologice graecae � ipsum quidem alienum esse a nova editione suscipienda, sed libenter nobiscum communicaturum quae nunc de singulis locis judicaret aliter ac pridem. Atque nostram in gratiam venerandus senex Anthologiae Palatinam editionem maxima diligentia relegit, correxit, criticas notas, ubi necessarium videbatur, sua manu appinxit. Pretiosissimo codice jacobsiano (quem appellari fas est) ad nos perlato , Fir- minus Didot, ut solet, quaesivit qua ratione jam instituenda esset quam parabat editionem, quo literarum graecarum amantibus et studiosis quam plurimum inde commodi fieret. Ibi latina Hugonis Grotii animadvertit admirabilia quidem esse illa et prorsus antiquum spirantia, sed iis qui singula quaeque accurate sequi et intelligere velint, non satis adjumenti allatura. Quocirca tota ipsi Anthologia ad verbum quod ajunt latine vertenda esse videbatur et eum in modum adornanda quo ceteri in hac Bibliotheca scriptores et poetae conspiciuntur. Ad ejusmodi munus obeundum cui otium, doctrina et poeticarum venerum sensus esset et superesset, inventus est Bothius, cujus ingenium et in poetas graecos latinosque merita nemo nescit. Absolverat tum ille et Comicorum graecorum fragmenta et Athenaei dipnosophistarum translationem, Dindorfii quae nunc prelum exercet novae recensioni prae Dalechampiana versione adjiciendam. Quare laetus Didoti literis sine mora Musarum prata amoenissima ingressus est, graeca quoque, ut a critico viro exspectari poterat, pro virili emendaturus. Labentibus annis optimum virum non ardor unquam neque alacritas, sed vita destituit opere non absoluto. Quod iterum pendere interruptum : iterum haerere et circumspicere Didotus. / Bd. 2: AMBROSIUS FIRMINUS D1DOT LECTORI. Secundum hoc Anthologiae Palatinae volumen, immatura Frederici Dubneri morte, tres abhinc annos, intermissum , ab eruditis hominibus qui nostrae Bibliothecae favent diutius exspectari nolui. Neque vero tam longi intervalli moras crimini vertet aut mirabitur qui sciet Dubneri curas, quo tempore decessit, non ultra exactum cap. XIV consummatas fuisse; capitum XV et XVI textum tantummodo fere ut nunc legitur impressum : annotationem, prioris impressam, non correctam, alterius totam Dtlbneri manu descriptam, sed typothetis nondum traditam; indices denique Epigrammatum et Poetarum non modo non inchoatos, at ne susceptos quidem, ut qui non nisi tertio volumini accedere deberent. Quae ubi mihi cognita, rem inceptam ad exitum perducere decrevi. Itaque vix paucis interjectis mensibus, quanto studio quantaque fieri potuit diligentia, opera data est ut spem promissi dudum voluminis effectus firmaret, imo superaret, adsertis nempe in auctarii modum quibusdam et epigrammatum et annotationum additamentis, adjectisque duobus iis, quos dixi, indicibus : quibus conficiendis ut multum temporis impensum, ita non parum utilitatis ex iis, credo, percipient quicumque nostram hanc Anthologiam manibus versaturi sunt. Namque, ut de priore tantum loquar, melior hic consilio institutus, quam qui tomo tertio editionis Jacobsianae additur, scilicet non ad volumen et paginam, sed ad capita et numeros epigrammatum, lectores referens, et cujusque epigrammatis primi versus prima verba, non ex nostra modo editione, sed ex variis lectionibus, exhibens, diversarum editionum aliquo modo concordant tiam suppeditat. Ceterum de ratione hujusce voluminis longius profari non in animo est, quum ample et perspicue Dubnerus in primi Praefatione de apparatu librorum subsidiorumque quibus usus est, et de sociis sui laboris, disseruerit. Satis sit monuisse, in eis, qnae emendandae supererant, Dubneri annotationibus non adeo nimiae brevitati, quam ipse affectaverat, consultum fuisse; sed plurima, sive ad lectionum varietatem , sive ad res et verborum sensum spectantia, e copiis potissimum Jacob- sianis, quas ille parcius ac properantius, in. ea certe operis sui parte, delibaverat, collata esse , quo commentarius instructior et ornatior evaderet. Quod si ad Omissa praesertim ( de quibus suo loco dictum est) aliquanto fusius quam in ceteris annotatum est, ita. factum crede tum quia ibi multa interpretationis arduae erant, tum eo quod in ultimis liberius paginis spatium excurrendi suppetebat. Neque aliter in stereotypis, quorum cap. IX integrum et quasdam alias in transcursu plagulas Diibnerus retractaverat, plurima vel post illum emendata sunt; nonnulla leviter, ut par erat licebatque, immutata, quandoque ille aut humanitus erravisse aut suis aliorumque conjecturis nimium concessisse visus; alia, ubi quid loci in aperto erat, apposita, modo vel minimum utilitatis habere possent. Ut primo volumini pretium operae Jacobsii Prolegomena minora praeponere visum est, ita huic Hugonis Grotii � non integra ea quidem, ut minoris emolumenti, sed eorum extremam partem , in qua magnus vir peculiariter de suo Anthologiae Planudeae vertendae edendaeque consilio egit. Tertii voluminis, quod Appendicem novam epigrammatum veterum ex libris et marmoribus ductorum continebit, adjecto indice rerum et nominum in universam Anthologiam, multa jam mihi materia ad manum est, ex libris schedisque Jacob- sii, Boissonadii, Welckeri : quam ordinatam ac digestam ita, ut, si non plenum corpus, utilem saltem jucundumque delectum efficiat, edere certissimum mihi est, si quid anni mei et haec tempora certum proponere patiuntur. Quo utinam labore defungi et susceptum tot ab annis opus absolvere Dubnero meo datum esset, vivoque praemium aequatae cum principibus Anthologiae graecae sospitatoribus laudis adipisci! nam mihi temperare non possum, quin hoc voto desiderioque memoriam prosequar optimi amatissimique hominis, quem per annos sex et triginta indefessum laborum meorum, tum in refingendo Thesauro Stephaniano, tum in condenda amplissima graecorum scriptorum collectione, adjutorem, ad quaslibet operas animo paratissimum semper et copiis doctrinae instructissimum, habui, ut neque ego sine illo , neque ille sine me, in litteris graecis quidquam molituri esse videremur. Nec tamen ejus tot in antiquitatis disciplinam et in bonas artes merita omnino fama et debito honore destituentur : quippe cui post mortem contigerit laudator disertissimus, summus ille omnis generis elegantiarum doctrinarumque arbiter, multum quoque et feliciter in Anthologia graeca versatus exercitatusque, Cabolus Augustinus Safnte-Beuve : qui ipse, fato quodam, biennio post, eodem octobris die eodemque, quo Dubnerus, anno aetatis, acutissimo morbo interceptus, magno quidquid litterarum est apud nos damno atque luctu affecit. � Parisiis, Octobri m. MDCCCLXX. His scriptis, quum nostro volumini, propter belli primum germanici, postea civilis et plus quam civilis, tumultum, in publicum prodire per continuos menses non licuerit, interim perlectis denuo stereotypis, alia addenda et corrigenda comparata sunt, quae infra subjicimus. � Septembri m. MDCCCLXXI. Peractis omnibus, quum jam in lucem proditurus esset noster labor, vir multae eruditionis, peracuti ingenii et singularis modestiae, Cabolus Octavius Delzons, in Lycaeo Sancti Ludovici professor, cujus auxilio et diligenti opera rem omnem hanc, ex quo Dubneri morte intermissa jacuit, curavi et feliciter absolvi, ipse, vix manu extrema huic volumini imposita, nuperrime, gravissimo implicitus morbo, aetate nondum provecta, decessit; multis ac praecipue Anthologiae lectoribus deflendus, ut qui ad tertium volumen condendum, omnibus doctrinae et judicii opibus accinctus , jam accessurus esset. Quod , eo vivente, vel in hoc prooemio tacere (sic enim jubebat ipse) debui, ejus nomen nunc, fide data luctu meo exsolutus, proferre non dubito , et saltem huic paginae inscribo gratus moerensque, ac deditorum graecis litteris virorum, de quibus, impensa ad promovendum hoc opus cura, optime meritus est, memoriae commendo. �Januario m. MDCCGLXXII.

Lingue: la