Questo sito usa cookie di analytics per raccogliere dati in forma aggregata e cookie di terze parti per migliorare l'esperienza utente.
Leggi l'Informativa Cookie Policy completa.

Livres anciens et modernes

Gabotto Ferdinando

Della AUTENTICITÀ di TACITO e di un RECENTE CALUNNIATORE di POGGIO BRACCIOLINI. Nota.

Ermanno Loescher ed., 1890

20,00 €

Le Colonne Libreria

(Torino, Italie)

Demander plus d'informations

Mode de Paiement

Détails

Année
1890
Lieu d'édition
Torino
Auteur
Gabotto Ferdinando
Éditeurs
Ermanno Loescher ed.
Thème
Polemiche su Tacito

Description

In-8°, pp. 11. Bross. coeva muta. L'ipotesi di una furba falsificazione operata da BRACCIOLINI, fu avanzata dal ROSS (1878) e poi da Polydore HOCHART (1890(, non solo sull'interpolazione del celebre passo XV, 44 sui CRISTIANI, ma sugli interi Annali e fin sulle Storie di Tacito. Il GABOTTO riferisce i loro argomenti, ma ritiene che per dirimere la questione occorra "un'edizione critica, ma veramente critica, dell'epistolario" di Poggio BRACCIOLINI, il presunto falsario. Ecco comunque il passo "incriminato": Tacito, Annales, Libro XV, 44. "Sed non ope humana, non largitionibus principis aut deum placamentis decedebat infamia quin iussum incendium crederetur. Ergo abolendo rumori Nero subdidit reos et quaesitissimis poenis adfecit, quos per flagitia invisos vulgus Christianos appellabat. Auctor nominis eius Christus Tiberio imperitante per procuratorem Pontium Pilatum supplicio adfectus erat; repressaque in praesens exitiabilis superstitio rursum erumpebat, non modo per Iudaeam, originem eius mali, sed per urbem etiam quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt celebranturque. Igitur primum correpti qui fatebantur, deinde indicio eorum multitudo ingens haud proinde in crimine incendii quam odio humani generis convicti sunt. Et pereuntibus addita ludibria, ut ferarum tergis contecti laniatu canum interirent, aut crucibus adfixi aut flammandi, atque ubi defecisset dies in usum nocturni luminis urerentur. Hortos suos ei spectaculo Nero obtulerat et circense ludicrum edebat, habitu aurigae permixtus plebi vel curriculo insistens. Unde quamquam adversus sontis et novissima exempla meritos miseratio oriebatur, tamquam non utilitate publica sed in saevitiam unius absumerentur."