Einband leicht berieben, leichte Randl�ren, Buchschnitt stellenweise leicht angeschmutzt, sonst in gutem Zustand. - PRAEFATIO 1. Fragmenta Bambergensia et Codex Bambergensis Per maiorem partem quartae decadis traditionem bipartitam2 habemus, hac codicem Moguntinum, hodie deperditum,3 illae codices superstites haud minus centum unum.4 qui codices iterum sunt bifariam diuidendi; ex una parte est Bambergensis class. 35 (B), Bambergae saeculo undecimo exaratus, libros 31-38.46.4 (. quid igitur inci-) continens, ex altera omnes reliqui codices, quorum plurimi6 libros 31-32, 34-40.37.3 (. fora conciliabulaque edixerunt) praebent, saeculis quarto decimo7 et quinto decimo a scribis Italicis exarati. Initio huius saeculi fragmenta codicis quartae decadis, scriptura unciali saeculo quinto exarati, Bambergae sunt reperta (F).8 scimus duos9 codices Liui ecclesiae Bamber- gensi ab imperatore Henrico II donatos esse, Henricum antea ab imperatore Ottone III hereditate accepisse, Otto- nem Placentiae sibi seruatos inuenisse.10 Billanovich olim coniecit codicem F Nonantolae exaratum esse;11 nunc, ut qui bibliothecam papalem Lateranensem maximi momenti in libris tradendis habeat, Romae eum scriptum esse existimat, a papa Gregorio V Ottoni ultimis annis saeculi decimi esse donatum.12 haud dubitari potest codicem B ex F integro esse descriptum;13 saeculo quinto decimo, ut aliis libris reparandis et contegendis sufficeret, codex diuolsus est. / Vol. III: PRAEFATIO Codex Vindobonensis (Bibi. Nat. Lat. 15), in Italia, ut uidetur, quinto saeculo scriptura unciali exaratus1, unicus librorum Titi Liui XLI�XLV est testis.2 olim omnes quintae decadis libros continebat, ut docet subscriptio in fine libri XLV posita INC. LIB. .VI FELICITER, sed iam oc- tauo saeculo libri XLVI�L perierant; hoc docet nomen possessoris in fine libri XLV positum [i]st[e cod]ex [est T]heut- berti epi de Dorostat. Theutbertus idem est ac Thiatbrat, presbyter studio doc- :rinae et sanctae conuersationis praefectus in monasterio Traiecti3, et Theodard, Traiecti episcopus annis 785-91. Dorostadus (hodie Wijk-bij-Duurstede) episcopum num- quam habebat, sed ueri simile est, id quod alibi fit, Theut- bertum ecclesiae ibi praefectum esse, et titulum episcopalem sibi adrogasse. Fieri potuit ut codex ad Frisiam a Britannia migrauisset: uerba Latina in scriptura Anglo-Saxonica minuscula in margine foliorum 20u, 24u apparent4, et fortasse codex noster inter eos libros fuit quos Alcuinus Traiectum a Britannia portauit.5 Dorostado codex ad monasterium Laurishamense (hodie Lorsch) migrauit, ubi a Simone Grynaeo a. 1527 repertus est.6 is primus libros XLI-XLV, in editione omnium librorum Frobeniana a. 1531 Basileae impressa, diuulgauit. Grynaei aetate hae partes codicis iam perierant: qua- ternio I, quaterniones IV et V, exceptis singulis foliis (41.19�20), quaterniones XV-XVIII (lacuna inter 43.3 et 43.4), folia primum, quartum, quintum et ultimum quater- nionis XXV (lacunae post 44.30, 44.32, 44.35.1), folia tertium, quartum, quintum et sextum quaternionis XXVI (lacuna post 44.35), folia quartum et quintum quaternionis XXVII (lacuna post 44.40), folium tertium quaternionis XXVIII (ultima pagina libri XLIV7), folia primum et ultimum quaternionis XXX (lacunae post 45.14 et 45.21), folia primum (lacuna post 45.39) et ultimum (post finem libri XLV) quaternionis XXXIV. Theutbertus numeros fasciculis codicis addidit, numerum I in primo folio quaternionis III adscripsit; unde sequitur quaternionem I ante saeculum octauum aut perisse aut loco suo motum esse8, quaternionem II loco motum. Theutberti fasciculus IX desinit ad folium septimum quaternionis XXX, fasciculus XI incipit a folio secundo quaternionis XXXIV: unde sequitur folia deperdita horum quater- nionum ante saeculum octauum perisse.
Lingue: la
Découvrez comment utiliser
Découvrez comment utiliser